ภูหอ
กลับจากใต้
หลังกลับจากสามจังหวัดชายแดนใต้ “โชค ฅ.สร้างภาพ” ช่างภาพมือดีจากเมืองเลยส่งภาพภูหอมาให้ชม เป็นภาพภูหอในช่วงฤดูฝน ภูหอที่ถูกแวดล้อมด้วยความชุ่มชื้น มีผืนนารายล้อม มีหมอกลอยละล่องอยู่โดยรอบ
“ภูหอ” เป็นภูที่มีสัณฐานอยู่บนพื้นที่ราบโล่งในเขต อ.ภูหลวง จ.เลย “โชค” เคยเดินทางขึ้นไปเยือนภูหอกับเพื่อนๆ เมื่อหลายปีก่อน พวกเขาปีนขึ้นไปหลังแปรของภูหอและพักค้างบนนั้น
ผมเคยถามเขาสั้นๆ ว่า “เป็นไงภูหอ”
เขายิ้มแล้วตอบสั้นกว่า “สุด”
“สุด” ของเขาหมายความว่าเหนื่อยสุด ช่วงสุดท้ายปลายทางเดินยากสุด บนนั้นไม่มีน้ำจืด ต้องแบกน้ำขึ้นไปเอง แล้วก็หนาวสุด ลานกางเต็นท์รับลมเต็มๆ หนาวทั้งลม หนาวทั้งน้ำค้าง ลมแรงเพราะไม่มีผืนป่าบดบังนอกจากไม้พุ่มกับทุ่งหญ้า ฟังแล้วรับรู้ว่า “สุดจริง” จากวันนั้นถึงวันนี้ “โชค” ไม่เคยขึ้นไปอีก ได้แต่แอบดูภูหออยู่ห่างๆ ด้วยความรักและผูกพัน
ผมถามตัวเองว่าอยาก “สุด” กับภูหอสักครั้งมั้ย ไม่มีคำตอบให้ตัวเอง คือใจนึงอยาก ใจนึงเฉยๆ
“อยาก”เพราะเฝ้าดูภูหอมาทั้งชีวิตจึงอยากขึ้นไปสัมผัสเธอสักครั้ง
“เฉยๆ” เพราะเป็นคนชอบถ่ายภาพพันธุ์ไม้ เข้าใจว่าบนนั้นอาจมีความหลากหลายของพันธุ์พืชน้อยกว่าภูอื่น ก็เลยไม่ได้เร่งเร้าจนก่อเกิดความอยาก
เอาเป็นว่าถ้าเรามีชะตากรรมร่วมกัน ขอให้มีโอกาสขึ้นไปนอนดูดาวพราวฟ้าบนภูหอสักครั้ง ไปก่อนที่จะไม่หลงเหลือเรี่ยวแรงปีนป่ายครับ
ขอบคุณ โชค ฅ.คนสร้างภาพ พันธมิตรที่น่ารักของเรา (เสมอมา)
เพียงหนึ่งครั้งหนึ่งฤดูที่ภูหอ
จากเฝ้ารอแล้วโบยบินถวิลหา
ไปโอบกอดพิงพักทักเมฆา
ก่อนจากลาบอกฟากฟ้าว่ารักเธอ
